😇حرمت نفس🥰
ما در صورتی حرمت نفس داریم که با تمام وجود و بصورتی عمیق و دقیق به ۱۰ اصل زیر باور داریم :
1-تقدس انسانی را به عنوان تنها تقدس جهانی بشناسیم.
2-من منم و تو تو.
یعنی پوست روانی ما را از هم جدا میکند.در این مفهوم اینکه حس تو حس من هست احساس تو احساس من هست لذت تو لذت من است معنایی ندارد در حالیکه در این مفهوم ما از درد همدیگر با خبر میشویم و قرار است دوا و دکتر برای هم باشیم نه همدرد همدیگر و یا کسی باشیم که چون او درد میکشه ما هم باید درد بکشیم در چنین صورتی ما دردی رو که بد میدونیم برای همه تعمیم دادیم بدون اینکه فایده ای برای هیچ کس از جمله همان فرد دردمند داشته باشد لذا دردودل تقریبا در همه موارد بد است و غلط.
3-پذیرفتن اصل برابری یعنی ما باهم برابریم.
4-ما با هم یکسانیم
هیچ تفاوتی به هیچ شکل و فرمی در میان ما از نظر حقوق اساسی یا حرمت انسانی یا آزادی وجود ندارد.
5-من از تو نه بدترم نه بهترم نه بالاترم نه پایینترم
(این مفاهیم از دوران بردگی و بیچارگی انسان سرچشمه میگیرد)
6-من دارای ارزش و اهمیت و اعتبار هستم همانطور که تو هستی
مثلا وقت من مهمه همانطور که وقت تو مهمه.
7-من خوبم همانطور که تو خوبی
پس رابطه ما هم خوبه… اینکه ما کار بدی بکینم یا اشتباه کنیم دلیلی بر بد بودن ما نیست چرا که مطالعات علمی نشون داده 98درصد مردم در 98درصد موارد نه تنها کار خوب بلکه بهترین کاری که میتونند رو انجام میدهند.
8-من خواستنی و دوست داشتنی هستی
همانطور که تو هستی و معنایش این نیست که همه ما را دوست دارند ، بلکه معنایش این است که بالاخره کسانی در جهان هستند که ما رو دوست دارند و میخواهند و اگر در همه 7 میلیارد مردم دنیا یک نفر من را دوست داشته باشد و عاشق من باشد و 6تا دوست صمیمی داشته باشم برای من کافی است.
9-من شرم و خجالتی از هیچ جیزی که مربوط به خودم است ندارم
یعنی ازمن از داشتن این سن و مدرک و شغل و مادر و همسر و فرزند و خونه و…خجالتی نمیکیشم.من تلاشمو میکنم کوششمو میکنم ولی نتیجه را در همه موارد را در هر زمینه ای میپذیرم پس دلیلی برای شرمندگی ندارم.
10-من از دیگران ترس و واهمه ندارم و اضطراب اجتماعی ندارم.
در نتیجه حرمت نفس به خود دوستی ودیگر دوستی من را میرساند.
دکتر هلاکویی
بزرگترین مشکل مردم جهان مشکل حرمت نفس است که در 14 تا 36 ماهگی بیش از همه جا شکل و فرم میگیرد.
و اما یک موضوع جدی و مهم:
گاهی اوقات فرضِ ما این است که
باید به سوالات
جوابِ درست داد
نه
فرضِ ما این است که
جوابی را که داریم بدهیم
حالا میخواهد درست باشد یا غلط.
یعنی انسان باید
شهامت و جرأت داشته باشد که
خودش باشد.
چون متاسفانه یکی از گرفتاری هایِ فرهنگِ ما این است که از روزِ اول به بسیاری از ما میگویند
“هر کسی میخواهی باش ، اما خودت نباش. “
و بنابراین ما باید همیشه ببینیم
آن خودِ انتخابی یا انتظاری یا ایده آلی چیست
تا خودمان را آنگونه معرفی کنیم.
در حالیکه این کار سبب میشود
من خالی و تنها بمانم
به این دلیل که
حتی اگر من بتوانم
آن تصویرِ موردِ انتظارِ دیگران را به وجود بیاورم
مردم احتمالا دورِ آن جمع میشوند
و من اینجا خالی و تنها خواهم ماند به همین جهت است که ما حداقل روزی 2 یا 3 ساعت احتیاج داریم که
خودِ خودمان باشیم
یعنی بتوانیم با کسی یا کسانی
هر جور که حس و احساس میکنیم
بنشینیم
بخوریم
راه برویم
بخندیم
تلویزیون تماشا کنیم
حرف بزنیم و…
اسمِ این صمیمیت است یعنی
نه میخواهم چیزی را اثبات کنم
نه میخواهم چیزی را رد کنم
نه میخواهم از چیزی دفاع کنم
نه میخواهم به چیزی حمله کنم
نه پشیمانی از بیانِ حرفم خواهم داشت
و نه حتی میخواهم از خودم حمایت کنم
یعنی احساسِ خطر نمیکنم
و جرأت میکنم در این قبرستانِ سرد
از قبرِ خودم بیرون بیایم
و نگرانِ زنده ها و مرده ها نیستم
اما اگر پنهان شوم
این علامتِ بدی است.
دکتر فرهنگ هلاکویی