👤 ویلیام گلاسر مفهومی تحت عنوان کنترل بیرونی را معرفی کرده و مکرراً در آثارش از آن استفاده کرده است. او کنترل بیرونی را در هرگونه تلاش برای تحت فشار قرار دادن یا تغییر رفتار دیگری خلاصه می کند. او همچنین کنترل بیرونی را مایه فلاکت و بدبختی انسان ها می داند. همانطور که بارها بیان می کند، کنترل بیرونی تخریب کنندهٔ ازدواج، روابط خانوادگی، روابط کاری، و کارایی مدارس و محیط های آموزشی است. ما معمولاً کنترل بیرونی را توسط هفت عادت رایج در روابطمان به کار می بریم:
🔻انتقاد: به معنای آن است که رفتار، عملکرد، گفتار، نحوهٔ پوشش و یا ویژگی های شخصیتی طرف مقابل را مورد ارزیابی و قضاوت منفی قرار بدهید، و این قضاوت های منفی را برای او بازگو کنید.
🔻سرزنش: به معنای متهم کردن طرف مقابل است و یا اینکه دیگری را مسبب اتفاقی ناخوشایند بدانید و او را محکوم کنید.
🔻گلایه و شکایت: به معنای تجربهٔ احساس ناخشنودی و یا سرخوردگی از رابطه و یا رفتار طرف مقابل و ابراز این احساسات و نارضایتی های کلی به اوست.
🔻تهدید: با گوشزد کردن نتایج و پیامدهای ناخوشایند به طرف مقابل، قصد و تلاشتان مجبور کردن او به انجام دادن و یا ندادن رفتاری است.
🔻غرغر: تکرار مکرر انتقاد، سرزنش، گلایه و تهدید نزد طرف مقابل است.
🔻تنبیه: تحمیل یک آسیب و یا وضعیت نامساعد و ناخوشایند به دیگری، و هر گونه اِعمال درد و رنج به او، به منظور کنترل او و مجازات اوست.
🔻باج دهی و یا پاداش به منظور کنترل: تلاش برای وادار کردن طرف مقابل به انجام دادن و یا ندادن کاری در عوض پیامدی خوشایند است.
🌟 هر چه میزان حضور این رفتارها در رابطهٔ تان بیشتر باشد، احتمالاً رضایتمندی شما از آن رابطه کمتر خواهد بود. مراقب روابطتان باشید!
